Daphasie, Kathmandu

Dinsdag 06.04.2010

Even in gebed gegaan.

11.00 uur: opgehaald door Rajesh en gereden naar het CDN kantoor, hetgeen ook zijn huis blijkt te zijn en voor de komende tijd ook mij verblijf. We begonnen met een welkoms ceremonie: dank aan de god Ganesh. We kregen allemaal een Nepalese naam.

Ik heet voor de 7 weken dat ik er ben Papitra, godin van puurheid. Nadien een tika gekregen op het voorhoofd. Na de lunch begonnen we met de Nepalese taalles.

Het gastgezin is in 1 woord geweldig. De kinderen lief en behulpzaam. Zodra de lessen zijn afgelopen word ik bestormd om met hun te spelen. In de ochtend staan ze te trappelen van ongeduld en als ik mijn kamerdeur open doe is het een feest. En als je niet door de kinderen wordt gwekt gebeurt dit door de bel die er rinkelt als het tijd is voor het dagelijks gebed, Puja.

Ik heb een eigen kamer met douche en WC; heel lux dus, hetgeen ik niet had verwacht. Het eten is verre van simpel. Twee keer op een dag Daal Bhaat, rijst met linzensoep en een groeten curry erbij.

De kruiden zijn er lekker en met de vingers eten maakt het helemaal ompleet. Vinger aflikken is heel gewoon en als je nog iets wilt opscheppen moet je dat met je linkerhand doen. Men eet hier met de rehterhand, omdat links wordt gebruikt bij het toiletteren. Echter, als je eenmaal bent begonnen met eten mag je met rechts niets meer aanoakken aomdat deze hand nu "vuil" is. Men noemt dat Jutho.

De komende dagen is het veel oefenen met de taal. Hoop dat het allemaal zal lukken.

Woensdag 07.04.2040

Lesprogramma afgewerkt. Taal/ gezondheidregels/ cultuur.

Kinderen krijgen hier de naam van de goden, elf dagen na de geboorte.

Men trouwt hier voor 7 vershillende levens

Dik zijn is hier een compliment

Als je een koe doodt krijg je een gevangenisstraf van 10 jaar

Er zijn totaal 33 miljoen goeden en godinnen om te vereren.

Donderdag 08.04.2010

Na de taalles op weg naar het centrum van KTM, Durbar Sq en Swayambhunath, de Monkey Temple.

Twee van ons hadden de opdracht om als gids te fungeren. Ik deed het voor KTM Durbar Sq.

Durbar Sq is verdeeld in drie gebieden:

· Zuidkant met Basantapur Sq met zijn Freek Street, bekent uit de hippie tijdperk

· Westkant met in het middelpunt de Durbar Sq met zijn vele tempels

· Noordwest de ingang van de Hanuman Dhoka en vele andere tempels.

Het oudste gebouw is de Kasthamandap. Het bestaat uit twee daken en is gebouwd met het hout van 1 boom. Kathmandu heeft zijn naam te danken aan deze pagode. Kath betekent hout en mando betekent huis.Op de hoeken van dit gebouw staan de 4 images van Ganesh. Het werd gebruikt voor vele doeleinden.

Een ander belangrijk gebouw is de Kumari Chowk, het huis van de living Goddess, the Kumari Devi.

Het is een jong meisje, die door 5 senior priesters wordt gekozen uit de kaste van de Newar goud- en zilversmid in de leeftijd van 4 tot aan de pubertijd. Ze moet 32 testen doorstaan en aan bepaalde eigenschappen voldoen zoals de kleur van de ogen, de klank van haar stem, de stand van haar tanden.

Eenmaal gekozen verhuist zij met haar familie naar de Kumari en ze komt slechts 6 keer per jaar tijdens festivals naar buiten. Op het moment dat ze ergens vanuit haar lichaam bloedt, is het over voor dit meisje en is ze weer gewoon 1 van de zo vele meisjes.

Tijdens de rondleiding kregen we haar te zien; een uk van 5 jaar. We mochten geen foto’s maken.

Swayambhunath: een voor hindoes en boeddhisten een zeer heilige stoepa. 365 traptreden naar de stoepa; onderweg kom je vele voertuigen van de goden en godinnen tegen zoals Garuda’s, leeuwen, olifanten en paarden. Naar alle waarschijnlijkheid is de stoepa ruim 2000 jaar oud. Bovenop de stoepa staat een goudgekleurd vierkant met aan elke zijde de alziende ogen van Boedha. De neus van de Boeddha lijkt op een vraagteken hetgeen cijfer 1. Tussen en boven de beide ogen is het derde oog van Boeddha. Verder zijn er 13 treden naar de topzijnde de 13 treden om Nirvana te bereiken.

Bij de stoepa staat de pagode van Harati, de beschermster van de pokken en andere besmettelijke ziekten. De stoepa wordt ook de apentempel genoemd vanwege de vele apen die er rondlopen . De heuvel is verder bezaaid met talloze kleinere stoepa’s, gebedswielen, pilaren en heiligdommen.

Je moet met de richting van de klok rond de heiligdommen lopen. Verder zie je vele monniken met een rozenkrans die uit 108 kralen bestaat om evenveel malen de naam van Boeddha aan te roepen.

Vrijdag 09.04.2010

Taalles en conversatie training voor vanmiddag tijdens de scavenger hunt. We kregen een Nepalees boodschappenlijstje mee met artikelen die we op de lokale markt moesten kopen. We hadden geen idee wat er allemaal op stond. Middels vragen stellen moesten we erachter zien te komen.

OK dan…. Lekker bezig!!!!

Eerst nog lunchen, hetgeen dit keer een eeuwigheid duurde. We hebben zeker 2 uur op ons eten moeten wachten. Ke ghaarne, of te wel shit happens.

Nu de goede bus richting Jamal, de wijk waar we moesten zijn. In een lokale bus die van voren tot achter wordt volgestopt met mensen gingen we op pad. 10 van die kromme dingen is de prijs voor deze enerverende rit. Geurende aroma’s van de mensen om je heen en als je pech hebt kijk je de hele rit naar de kont van je bukkende medepassagier, want staan kan niet. Als dat maar goed gaat…..

(de details kunnen zelf worden bedacht)

Middels enkele tikken op de bus geeft de helper aan dat we moesten uitstappen.

Bij de fruitverkoopster gevraagd waar ASHAN was, en ze wees de weg en wij gingen uit elkaar. We spraken af om na 1 uur elkaar weer bij de fruitverkoopster te treffen.

Aangezien ik niet wist wat ik moest kopen liet ik een voorbijganger mijn briefje lezen. Hij begon te lachen en vroeg mij in goed Engels of dit een spelletje was. Ik gaf hem uitleg en hij begreep het.

Goed! Ik moest kruiden kopen, op zich peanut maar als je niet weet wat wat is heb je een probleem.

Ik had alleen een Engels – Nepali woordenboek bij mij; ke ghaarne? Nogmaals vragen aan wat jongelui. Ik vond een kruidenwinkeltje. Met schrift id hand zei ik de verkoper gedag en begon ik mijn lijstje af te werken:

Paach rupyaa ko jiraa = voor 5 rupies komijn

Tin rupyaa ko besaar = voor 10 rupies curcuma

Chaar rupyaa ko marich = voor 4 rupies peper

Paach rupyaa ko abir = voor 5 rupies aan rode kleurstof

Ek paau taamaa = 200 gram bamboespruiten.

Dit laatste was moeilijk aangezien ik niet wist wat het was en de kruidenverkoper kon het ook niet uitleggen. Nog een paar vrouwtjes vragen waar ik dit kon vinden; na een poosje vond ik de verkoopster.

Op weg naar de afgesproken plek kocht ik een watermeloen voor thuis. Eenmaal weer compleet gingen we opzoek naar de bus. Er kwam van alles, maar geen bus 5 en als er iets kwam aanrijden werden de haltes in snel tempo opgerateld hetgeen voor ons ABAKADABRA was.

Na een tijdje proberen hebben we de moed opgegeven en een taxi genomen. Thuis aangekomen was ik best trots op mijzelf.

Na het avondeten, curry van broodvrucht met rijst, romantisch douchen met kaarslicht en naar bed. Morgen vroeg op voor hiking.

Zaterdag 10.04.2010

Ik besloot niet mee te gaan voor hiking; ik was veel te moe; ik kon mijn ogen nauwelijks open houden. Lekker rustig aan gedaan en geholpen in de keuken met het snijden van verschillende groenten; Bandana ( de vrouw des huizes) kreeg visite van haar vriendinnen.

Marnel, vrijwilligster uit Canada,die ook bij de familie logeert zou mij wegwijs maken in Dhapasi. Opnieuw in de bus naar Jamal voor de internet café, echter die was gesloten. Op de terugweg langs een grote supermarkt geweest voor wat boodschappen. Thuis lunchen en een siësta houden.

Laat in de middag onder de douche geweest nu er nog licht is; wishful thinking !

Gezeept en al sta je dus onder de douche als plots het licht uitgaat. Daar sta je dan met je goed gedrag. Romantisch douchen is dan het antwoord.

Liz kwam langs met de boodschap dat ze naar de disco ging. Of we zin hadden om mee te gaan. Marnel had er wel oor naar, ik niet zo. Hier geldt er geen rookverbod.

Het avondeten was weer een feest, de recepten krijg ik voordat ik weg ga.

Zondag 11.04.2010

In de ochtend Nepali les. Nadien lunch in Boudha. Restaurant met dakterras hetgeen zorgt voor een schitterend uitzicht over de stad en over de Boeddhistische stupa.

Boddhnath stupa: de grootste en een van de mooiste stoepa’s van de wereld. Het is 500 jaar oud en is versierd met duizenden gebedsvlaggetjes. De stoepa is omgeven door een cirkelvormig dorpje, waarin Tibetaanse vluchtelingen wonen, veelal priesters. In de hele omgeving staan er in totaal 30 boeddhistische kloosters (gompa’s)

Je kunt van de monniken een zegening krijgen als je ze een Khata ( witte sjaal) geeft of als je ze enkele rupies geeft , hetgeen ik ook deed.

Mooie cd’s gekocht in een Tibetaanse winkel.

We vervolgen onze culture rondwandeling en gaan naar Pashupatinath, gelegen aan de oever van de heilige Bagmati rivier.

Pashnupatinath: een van de belangrijktse en heiligste Shiva tempels van Nepal. Het is een twee verdiepingen tellende pagode met goudkleurige daken. Pashupati is volgens de Nepalese hindoes beschermheer van Nepal en heer van alle levende wezens, een incarnatie van Shiva. Het rijdier van Shiva is een stier, Nandi genaamd.

Aan de rivieroever vinden de lijkverbrandingen plaats en de as wordt dan uitgestrooid in de rivier. Niet ver van deze tempel is er een tehuis voor oudjes die wachten op hun dood, zodat ze kunnen worden verbrand op de Ghats (lijkverbrandingsplaats). Ze geloven dat ze de staat van Moksha (absolute zijn) meteen bereiken als hun as in de rivier wordt uitgestrooid.

Het betreden van deze tempel is alleen voor Hindoes.

Maandag 12.04.2010

Lesprogramma afgewerkt. In de middag een gastspreker die het een en ander vertelde over de politieke omstandigheden.

Er zou vandaag gestaakt worden, echter deze is op het laatst afgeblazen. Afval werd om deze reden reeds een hele tijd niet opgehaald.

In de middag naar de kleermaker voor Laxmi; zij kreeg een nieuw schooluniform. Verder boodschappen gedaan voor Nepalees Nieuwjaar, komende woensdag 14.04.2010 hetgeen hier samenvalt met Moederdag. Iedereen had aangeboden om iets lekkers te maken voor het diner bij Rajesh en Bandana. Ik maak kousenband en maiskoekjes.

Dinsdag 13.04.2010

Vandaag voor het eerst naar Shanti, de polikliniek voor medische hulp voor alle lagen van de bevolking die zorg nodig hebben maar het niet kunnen betalen. Verder is er in het zelfde gebouw de kliniek voor ex lepra patiënten die afhankelijk zijn van dagelijkse hulp. Er is ook een workshop waar de bewoners snuisterijtjes e .d. maken. Verder is er dagopvang voor kinderen van werkende ouders en een crèche voor de kinderen waarvan de moeders werkzaam zijn voor Shanti.

Beiden zijn volgens de antroposofische gedachte. Eerst kon ik het niet plaatsen. Later bleek dat Shanti wordt aangestuurd vanuit Duitsland. Hoofdkantoor in Dortmund.

Ik maakte kennis met dokter Singh. Ik overhandigde hem de kleine koffer met medische spullen die ik had meegenomen en hij was daar zeer blij mee. Ik kon niet merken dat hij echt blij was met de spullen; dat schijnt hier normaal te zijn. Men is hier niet echt uitbundig, echter dokter Ruth, een Zweedse dokter was wel heel blij.

Ik kreeg van Marnel een rondleiding. Zij werkt ook bij Shanti en ik zal samen met haar met de bus ernaar toe gaan. Ik zag zoveel leed, maar tegelijkertijd ook zoveel dankbaarheid en lieve mensen.

Een bewoner liep met een vierpoot, waarvan alleen de twee voorste poten voorzien waren van wieltjes; de twee achterst poten schoof hij over de grond. Een glimlach van oor tot oor is wat hij produceerde bij elke stap die hij voorwaarts deed.

Per 15.04.2010 zal ik aldaar beginnen, na 1 week zelf vakantie, 1 week oriëntatie waarbij de nodige culturele uitjes waren gepland.

Na deze korte rondleiding gingen we op weg naar de school waar de andere vrijwilligers zouden werken. We zouden elkaar om 13.00 weer treffen voor een bezoek aan Patan.

Patan:

Op de andere oever van de Bagmati rivier, ten zuidoosten van KTM ligt Patan. Na KTM de grootste stad van Nepal.

Nepal kent drie koningssteden te weten: Kathmandu/ Patan en Bhaktapur.

Het oude koninklijke paleis staat op Durbar Square, te herkennen aan de gouden toegangspoort en verfijnde houtsnijwerk. Het heeft drie verschillende binnenplaatsen. Sundari Chowk is de bekendste. Boven het paleis steekt de drie verdiepingen hoge Degutale tempel uit.

Op de derde binnenhof bevindt zich Manikeshar Chow waarin het museum is gevestigd. Tegenover het oude paleis staat een der fraaiste tempels van Patan, die geheel uit steen is opgetrokken en telt drie verdiepingen te weten de Krishna Mandir tempel.

Op een pilaar voor de tempel staat het bronzen afbeelding van de mythologische mensvogel Garuda, het rijdier van Vishnu.

Woensdag 14.04.2010

Nepalees Nieuwjaar en Moederdag.

Lekker even uitslapen; nou mooi niet! Rond 08.00 uur werd mijn slaap wreed verstoord door de bel in huize Sheresta ivm de Puja (=gebed).

Na een tijdje stond ik in de keuken voor de preparaties voor het eten van vanavond. Verder niet veel gedaan.

In de avond kwamen ook de andere vrijwilligers en samen hebben we eerst Moederdag gevierd vooraf gaand aan een gebed , waarna een ieder een Tika kreeg. Na de ceremonie was het tijd voor een hapje en een drankje.

Donderdag 15.04.2010

Mijn eerste dag aan de Shanti kliniek. Om 09.00 uur vertrokken en om 09.50 aankomst. De tassen met speelgoed e.d. eerst verdeeld over twee zakken op leeftijd. De juffen waren erg blij en de kinderen super blij.

Op het terrein staat er ook een grote waterfontein met goed drinkwater. De capaciteit is 6000 liter water, waarvan Shanti slechts 3000 liter gebruikt. De resterende hoeveelheid wordt verkocht aan de nabij gelegen dorpjes.

Verder zijn er verschillende activiteiten te doen zoals kleding maken, wol kleuren en daarvan snuisterijtjes maken, houtsnijwerk enz enz.

In de ochtend heb ik meegelopen met dokter Ruth en hebben we 20 poliklinische patiënten afgewerkt. Men komt hier met uiteenlopende klachten. Van schimmelinfecties tot psoriasis, van buikklachten tot sinusitis en longklachten. ( wat wil je met zo’n luchtvervuiling)

Men moet het zien als een soort eerste hulp post. Patiënten worden ingeschreven, ze krijgen een groen kaartje als bewijs die ze bij elk consult moeten meenemen. Voor de eerste inschrijving betalen ze 50 rupies, vervolg bezoek kost 25 rupies. Heb je geen geld, dan betaal je niets. Na bezoek aan de dokter krijgen ze , als nodig, medicijnen voorgeschreven hetgeen gratis is.

Voor leprapatiënten en andere hulpbehoevenden die geen familie hebben is er de mogelijkheid om in Chanti te wonen. Zij vormen de klinische patiënten.

In de verbandkamer worden alle patiënten met open wonden behandeld. Er wordt een logboek bijgehouden voorzien van foto’s om het resultaat van de wondbehandeling te volgen.

Wonden worden eerst met water schoongemaakt en vervolgens met betadine behandeld. Vervolgens wordt de wond met natte gazen bedekt om nadien te worden verbonden. De handschoen die de assistenten gebruiken worden na elke wondbehandeling niet weggegooid. Een hele rol gaasverband wordt in stukken geknipt, waarna er gaasjes worden gevouwen ( bij ons te vergelijken met de onsteriele 5 x 5 gaasjes)

Tijdens het spreekuur van de dokter wordt er tussendoor van alles besproken; van de rekening die moet worden betaald voor de aggregaat (ivm vaak geen elektriciteit) tot een goede kennis die even langs komt. Patiënten wachten geduldig. Ke Ghaarne?

Patiënten zijn vaak medicijn ontrouw en geloven eerder in de natuurgenezer. In de middag na de lunch zaten er weer een flink aantal patiënten te wachten.

Om 16.15 zat het erop en gingen we met de bus richting Dhapasi.

Vrijdag 16.04.2010

Eerst een bezoekje aan de kinderen; ik had ze kleurplaten beloofd. Dat sloeg in als een bom.

De juf maakte twee groepjes; de kleintjes bleven binnen en de grotere kinderen mochten op de gang in een knus hoekje hun kleurkunsten vertonen. Heel leuk.

Naderhand naar de polikliniek geweest, echter dokter Ruth was er niet en dokter Singh praat alleen in de eigen taal zodat het voor mij niet interessant was. De wondbehandeling was toen de optie die ik had. Aldaar gaasjes gevouwen. Het blijkt dat de “broeder” die mij moet inwerken, een zekere Nama, naar zijn zieke moeder is gegaan. Hoe lang het zal duren is onbekend.

Na de lunch naar de kindertjes geweest en elke keer weer wordt ik warm ontvangen. Iedereen wilt op schoot of opgetild worden.

Om 16.00 weer naar huis, meteen onder de douche gegaan nu er nog licht is. 18.00 uur: geen licht meer. Nadien een praatje gemaakt met Rajesh en hem verteld dat ik , als Nama er volgende week nog niet is, bij hem terug kom om over de situatie te praten aangezien ik niet van plan ben om op deze manier vrijwilligerswerk te doen. (gaasjes vouwen en luisteren naar gesprekken tussen de dokter en patiënten die ik niet kan verstaan) Hieronder enkele foto’s van de crèche en antroposofische peuterspeelplaats.

Zaterdagochtend naar Thamel om een internet café te zoeken. Deze gevonden en foto's geplaatst.