Shanti

Zondag 18.04.2010

Men werkt hier op zondag. Alle scholen zijn open en evenzo de winkels.

Nama was er gelukkig. Samwn met hem de spullen uitgepakt en opgeborgen; hij was erg blij.In de ochtend een aantal intramusculaire injecties gegeven o.a. B12 en Diclofenac. In de middag samen met dokter Ruth 40 poliklinische patiënten afgehandeld. Aan haar de reden van Diclofenac injectisch gevraagd en ze vertelde dat de mensen denken dat de injecties beter zijn dan de tabletten.

Ook de wondverzorging met haar doorgenomen. Ze is het met mij eens dat je geen natte gazen op een open wond moet plaatsen. Ze vertelde dat de dames een opleiding hebben gehad van 3 maanden in een andere lepra kliniek, maar dat de dames elke dag hetzelfde doen zonder erbij na te denken om wellicht een andere behandeling te kiezen als de wond niet heelt.

Ze vroeg mij om samen met haar de wondprotocollen te up daten en waar nodig de behandeling aan te passen. Leuke uitdaging.

Maandag 19.04.2010

Vandaag zat ik in de bus die zo naar de kermis kon. Op Shanti begonnen met wondverzorging van de klinische patiënten. Er zijn in totaal 75 patiënten. Ik verzorg 3 patiënten. Bloeddruk gemeten mbv de stetoscoop. Verder bij een patiënt met hyperventilatie problemen dokter Ruth erbij gehaald en een zak gegeven om in te ademen.

Na een poos kregen we te horen dat Shanti werd gesloten uit respect voor het overlijden van 1 vd patiënten. Ik besloot naar Thamel te gaan naar Sanhimala Cybernet cafe. Ik had mijn kabel vd camera daar vergeten. Met Binod plannen gemaakt om nogmaals naar Pokhara te gaan. Morgen 20.04 zal ik dat bevestigen.

Met de riksja terug naar bushalte. Het was een hele kleurrijke riksja en ik voelde mij een beetje opgelaten. Ik ziten en de arme man trappen. Het was een beleving op zich. Hij koos voor een hobbelige weg vol gaten en omdat het had geregend waren er veel plassen en de wegen waren een modderpoel. Als de riksja naar links kantelde, schoof ik gauw naar rechts en andersom.

Eenmaal op de hoofdweg ging hij niet netjes links rijden; nee... zowat midden op de weg. Gevolg: verkeer van links en van rechts dat langs je heen raasde. UIteraard met een hoop getoeter. Bij de bushalte wachten op de bus naar Dhapasie. Thuis aangekomen bleek Bandana ziek te zijn en dat op haar trouwdag. We zouden momo's eten, maar dat ging niet door. De meisjes geholpen met huiswerk.

Dinsdag 20.04.2010

Op weg naar Shanti.

08.45 uur van huis lopen naar de hoofdweg voor de bus. Er gebeurt echt van alles.

Kinderen gaan nar school, gekleed in uniform. Meisjes met geplooide rokjes en een blouse met stropdas die voorzien is van het embleem van de school compleet met twee vlechten en witte strikjes in hun haar. Kousen tot over de knie en schoenen die total niet mesijesachtig ogen.

Dorpelingen die met wierook en bloemen naar de plaatselijke stupa gaan voor hun ochtend gebed.

De plaatselijke SRV meneer die met zijn fiets, beladen met groenten, fruit en de weegschaal zijn producten probeert te verkopen.

De slager die met een kar vlees krijgt aangeleverd. De slagerij is niet meer dan een houten kraampje aan de kant van de stoffige weg.

Een groepje schoolkinderen die op het laatst nog schoolboeken en schriften kopen bij een boekwinkel.

Een jonge dame die onder een grote parasol aan de kant van de weg kleren maakt, gebruik makend van een singer trapnaaimachine.

En dan... ja het verkeer. Met gevaar voor eigen leven steek ik gewoon de straat over tussen alle fietsers, motorfietsen, bussen, auto's ezelskarren, koeien enz. Eenmaal aan de overkant is het wachten op de bus.

Vandaag met Manosj, een patiënt van 21 jaar, dokter Ruth en Nama naar het ortopedisch ziekenhuis geweest. Hij moet aan de linkerknie geopereerd worden en hij krijgt ook een orthese. Het gedeelte van de SEH is gebouwd mbv donatie vanuit Nederland.

13.00 lunch; 14.00 uur poli en om 16.00 uur naar huis. In de bus afgezet; ik betaalde met een biljet van 50 en kreeg ipv 40 rupies 30 terug. Pokhara gaat niet door omdat dokter Ruth mij gevraagd heeft om Manosj ih ziekenhuis te verzorgen. Als je wordt opgenomen moet je voor je eigen eten en drinken zorgen.

Donderdag 21.04.2010

Vadaag iets raars meegemaakt. Op het kruispunt stonden drie politieagenten; ze gaven alle drie verschillende aanwijzingen. Zie het gebeuren... een chaos dus.

Er zijn problemen tissen de Duitse sponsers van Shanti en Rajesh. Wellicht wordt ik overgeplaatst naar een ander project. Ik had in de ochtend een tandenborstel en een tube tandpasta gekocht voor Manosj. Ik zou met Nama naar hem toegaan.

Manosj bleek geopereerd te zijn en hij lag op de uitslaapkamer. Hij was blij om ons te zien. Het is nu afwachten hoe de revalidatie zal verlopen. Helaas maak ik dat niet meer mee. We hebben geld gegeven aan de kantine en medicijnen gehaald.

Vrijdag 23.04.2010

De overplaatsing is nu definitief. Maandag 26.04 heb ik samen met Rajesh een gesprek. Morgen naar Pulchoki en de Botanische tuin. Nama heeft voor mij vervoer geregeld. Na alle tempels en stupas, heilige mannen en apen (who is who?) wordt het tijd voor vat natuur.

Zaterdag 24.04.2010

7.00 op de afgesproken plaats de chaffeur ontmoet. Hij kwam met een personenauto ipv 4 WD. Dit is typisch nepali. Ja zeggen en nee doen.

Enfin. Op weg naar Godavarie voor de Botanische tuinen. We waren een beetje te vroeg, dus even de omgeving bekeken. Grote pick nick plaats waar hele families, scholen en jonge lui naar toe gaan op zaterdag.

09.30 naar de tuin. Mooie tuin, echter de highlights waren geen highlights. De coronation pond stond droog en de rhododenderons uitgebloeid of door de locals kaalgeplukt. Het schijn dat men de bloem gebruik als medicijn.

Na een poos naar Phulchowki.