Hoe kom ik thuis

Donderdag 06.05.2010

Als jullie dachten dat ik uitverteld was, dan hebben jullie het mooi mis.

Vandaag terug naar KTM, echter de protestacties zijn nog in volle gang dus ben ik benieuwd hoe ik vanaf het vliegveld in KTM thuis kom.

We will see!

Rond 14.00 gelopen naar het vliegveld in Pokhara; gelukkig is dat niet ver. Mijn rug en mijn heupen waren na een paar dagen logeren in het hotel in een niet al te goede conditie ivm een plank hard bed. Never mind; het hoort erbij!

Vliegthuig had vertraging dus pas rond 15.45 opgestegen. Wederom had ik pech; de bergtoppen vd Himalaya waren niet te zien.

Aankomst KTM 17.00 en het regent pijpestenen hetgeen verkoeling bracht na een periode van behoorlijke hitte.

Op de airport waren er bussen speciaal voor toeristen die een bepaalde route reden, gelukkig! Instappen dus. Voordat de bus zich in gang zette, kwam de toeristenpolitie de bus in als escorte.

Onderweg was het best druk met demonstrerende mensen en soms werd de bus bekogeld. Dit ritje kostte 100 rupies ipv 10 rupies, maar goed! Lopen is erger dacht ik.

Dat bleek wishfull thinking;  ik had nog 1 uur nodig om naar huis te lopen vanaf de plek waar de busrit voor mij ophield. Inmiddels ben ik een geoefende wandelaarster geworden.

Veel mensen op straat en je weet dan bij god niet wie aanhanger is en wie niet. Niet angstig kijken dacht ik en flink doorstappen.

Thuis aangekomen onder de douche gegaan en mijn belevenissen met de familie gedeeld. Later kwam Laura, een hollandse studente antropologie. Ze logeert nu ook bij de familie Sheresta.

Even een opfriscursus wat namen betreft:

Rajesh:  directeur vd partnerorganisatie van Travel Active Nederland.

Bandana: vrouw van Rajesh. Beiden vormen samen met de kinderen de familie Sheresta, alwaar ik logeer.

Liz: vrijwilligster uit Australië met wie ik de eerste weken ben opgetrokken.

Marnel: vrijwilligster uit Canada met wie ik enkele dagen op Shanti heb gewerkt.

Nama: “broeder” werkzaam te Shanti.